Choroby oczu

Zaćma

Zaćma jest to zmętnienie soczewki oka, które w różnym stopniu może upośledzać ostrość widzenia. W prawidłowym oku soczewka jest całkowicie przeźroczysta i wpadające do oka promienie świetlne, nie napotykając żadnej przeszkody docierają do siatkówki - powstaje w ten sposób wyraźny obraz obserwowanego przedmiotu. Pojawiające się zmętnienia stanowią przeszkodę dla prawidłowego widzenia. Sytuację taką można porównać do patrzenia przez mocno zabrudzoną szybę.

Pierwsze objawy zaćmy:
Pierwszym objawem zaćmy może być widzenie "jak przez mgłę"- niektóre osoby zaczynają wtedy często przecierać swoje okulary, sądząc, że przyczyną są brudne szkła.

Sygnałem świadczącym o początkach zaćmy może być też konieczność częstej zmiany okularów, lub problemy z dobraniem odpowiedniej korekcji. W miarę postępu zaćmy pogarsza się ostrość widzenia z daleka i z bliska niemożliwa do całkowitego skorygowania okularami.

Występować może zjawisko olśnienia, szczególnie uciążliwe przy prowadzeniu samochodu nocą, a także efekt zdwojenia konturów obrazu. Pewne odmiany zaćmy starczej mogą początkowo poprawiać widzenie z bliska powodując, że pacjent zaczyna czytać bez okularów, których dotąd używał z powodu starczowzroczności.

Pogłębianie się zmętnienia soczewki uniemożliwia jednak po pewnym czasie również widzenie do bliska. W skrajnych przypadkach, kiedy soczewka całkowicie zmętnieje, następuje znaczne upośledzenie widzenia - widać najwyżej kontury dużych przedmiotów.

Chory na zaćmę, często w pełni sił rezygnuje z pracy zawodowej, wyłącza się z życia towarzyskiego.

Przyczyna powstawania zaćmy:
Do dziś dnia naukowcy tak naprawdę nie poznali jeszcze przyczyny tworzenia się zaćmy.

Wiadomo, że przewlekły stan zapalny wnętrza oka, uraz oka, czy cukrzyca, a także promieniowanie jonizujące lub podczerwone (wysokie temperatury) mogą doprowadzić do jej powstania, ale dlaczego rozwija się tak zwana starcza zaćma - nie wiadomo.

Metody leczenia zaćmy:

1. Fakoemulsyfikacja zaćmy

Używając tylko znieczulenia powierzchownego (krople do oczu), wykonuje się cięcie tunelowe w twardówce (biała część oka) lub w rąbku rogówki (miejsce połączenia rogówki z twardówką). Następnie wykonuje się otwór w torebce soczewki i zaćma zostaje rozbita na mikroskopijne kawałeczki przy użyciu ultradźwięków i delikatnie wyssana z oka.

Aby zastąpić usuniętą soczewkę, wszczepia się do pozostawionej torebki sztuczną soczewkę wewnątrzgałkową, najlepiej miękką - zwijalną (wówczas nie trzeba poszerzać rany operacyjnej).

Dzięki zastosowaniu cięcia tunelowego rana operacyjna zamknie się szczelnie sama pod wpływem ciśnienia wewnątrzgałkowego operowanego oka.

2. Zewnątrztorebkowe usunięcie zaćmy

Ta metoda różni się od fakoemulsyfikacji przede wszystkim koniecznością wykonania bardzo dużego cięcia, gdyż większa część soczewki zostaje usunięta w całości w sposób mechaniczny.

Ranę operacyjną zamyka się szwami, które przeważnie zostają zdjęte po 2 miesiącach po zabiegu.

 

Jaskra

Jest to choroba oczu, która może doprowadzić do całkowitej utraty wzroku. jeśli zostanie odpowiednio wcześnie rozpoznana, można skutecznie hamować jej rozwój. Niestety wczesne objawy jaskry są skryte, dlatego ważne jest regularne badanie wzroku. Jaskra najczęściej powstaje w efekcie wzrostu poziomu ciśnienia wewnątrzgałkowego. To ciśnienie powoduje mechaniczne uszkodzenie nerwu wzrokowego, który przekazuje informacje wzrokowe do mózgu.

Istnieją dwie główne postacie jaskry:
a) z otwartym kątem przesączenia,
b) z zamkniętym kątem przesączenia,

Badania okulistyczne:

Jedynym sposobem wczesnego rozpoznania jaskry jest regularne badanie wzroku u okulisty. Za pomocą specjalistycznego sprzętu mierzy się ciśnienie wewnątrzgałkowe, bada kąt przesączenia i ocenia nerw wzrokowy. Okulista bada też pole widzenia, w celu stwierdzenia ewentualnej utraty widzenia obwodowego.

Na czym polega ryzyko?

Na jaskrę narażeni są wszyscy. Niektórzy jednak tworzą grupę podwyższonego ryzyka.

Czynniki ryzyka są następujące:
 -rodzinne skłonności do jaskry,
 -problemy zdrowotne np. niedociśnienie,
  nadciśnienie tętnicze, cukrzyca,
 -krótkowzroczność wysokiego stopnia,
 -podeszły wiek,zimne ręce i stopy
 -wcześniejsze uszkodzenia i zabiegi
  chirurgiczne na oku,

Leczenie jaskry

Leczenie może zapobiec lub ograniczyć utratę wzroku. Celem leczenia jest zahamowanie rozwoju jaskry, poprzez obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego. W każdym przypadku okulista ustala indywidualną metodę leczenia!

Może zalecić częstszą kontrolę, a niekiedy mogą być konieczne dodatkowe leki lub nawet zabiegi.

Wybór zależy od Ciebie !!!

W dużej mierze zahamowanie rozwoju jaskry i zapobieganie utracie wzroku zależy od Ciebie. Podejmij następujące kroki:
-poddawaj się badaniom okulistycznym tak często, jak zaleci okulista,
-jeśli chorujesz na jaskrę, stosuj leki zgodnie z zaleceniami. Niezwłocznie kontaktuj się ze swoim okulistą w razie wątpliwości i problemów.

Określ ryzyko jaskry

Rozwiąż test i sprawdź, czy nie musisz zgłosić się do lekarza?
1. Ktoś w twojej rodzinie jest lub był chory na jaskrę – 20 pkt.
2. Skończyłeś 20 lat – 15 pkt.
3. Masz niskie ciśnienie krwi – 15 pkt.
4. Jesteś krótkowidzem – 15 pkt.
5. Masz podwyższony poziom cholesterolu lub trójglicerydów – 10 pkt.
6. Żyjesz w ciągłym stresie – 10 pkt.
7. Miewasz częste bóle głowy –10 pkt.
8. Masz stale zimne ręce lub stopy – 10 pkt.
9. Masz podwyższony poziom cukru we krwi – 5 pkt.
10. Cierpisz na jakąkolwiek chorobę naczyniową – 5 pkt.

Podlicz punkty i określ ryzyko jaskry:
- jeśli przekroczyłeś 50 pkt., skonsultuj się szybko z lekarzem rodzinnym lub okulistą
- jeśli zebrałeś 35-50 pkt., przynajmniej raz w roku wykonaj badanie kontrolne dna oka u okulisty
- jeśli nie przekroczyłeś 35 pkt., co dwa lata przeprowadzaj kontrolne badania okulistyczne